de IJssellinie - Haere bunkers een waterlinie uit de Koude Oorlog

Top secret
Het water moest zo hoog staan dat vijandelijke troepen niet over land konden oprukken, maar ook weer niet zo hoog dat ze met schepen konden binnenvaren. Om het water snel te kunnen laten binnenstromen én het waterpeil te kunnen controleren werd een aantal ingenieuze waterbouwkundige en militaire installaties ontworpen. Deze verdedigingswerken werden begin jaren ’50 in het diepste geheim aangelegd. De waterlinie bleef tot 1990 ‘top secret’.

Door het vertragen werd tijd gewonnen zodat vanuit Groot-Brittannië manschappen en materiaal konden worden aangevoerd. Het idee werd door kapitein J.C.E. Haex  (1911 - 2002) uitgewerkt. Het geheime plan, officieel ‘Noodbrug Ponton Plan Deventer’ genoemd, kwam in de eerste helft van 1953 gereed.

De Koude Oorlog
In de naoorlogse jaren was de argwaan tegen de Sovjet-Unie groot. De nodige schermutselingen op politiek terrein maakten dat het weliswaar geen oorlog was, maar ook geen vrede: het was de tijd van de Koude Oorlog.
Voor de westelijke geallieerden was dit aanleiding tot het sluiten van het Noord-Atlantisch Pact. Volgens artikel 5 van dit Pact zou een aanval op een van de lidstaten worden beschouwd als een aanval op hen allen. Een half jaar later werd al uitvloeisel van dit Pact de Noord-Atlantische Verdragsorganisatie opgericht (NAVO).

Van alle NAVO-staten werd een redelijke defensie-inspanning verwacht. Nederland verkeerde in de fase van wederopbouw en was daartoe nauwelijks in staat. Een manier waarop toch aan de verplichtingen kon worden voldaan, was het gebruiken van de oude verdedigingslinies. In 1950 startte een geheim onderzoek naar hoe in heel korte tijd grote gebieden onder water konden worden gezet.

voor meer informatie over de geschiedenis kunt u kijken op de website van de IJssellinie

Militaire objecten
De stuwen van de IJssellinie waren uiteraard zeer kwetsbaar voor bombardementen en beschietingen; daarom waren die omringd door circa 60 verdedigingswerken. Bij de landhoofden waren kazematten (gevechtsbunkers) gebouwd, ruim voorzien van luchtdoelgeschut en mitrailleurs. Deze waren permanent bemand. In de te inunderen gebieden waren op diverse plaatsen geschutsopstellingen geplaatst.

Op de betonnen kazematten was een Boforsgeschut of Vierlinggeschut geplaatst. De verblijven voor de geschutsbemanning waren beperkt tot het hoognodige. Bij een inundatie zou de bemanning hier voor onbepaalde tijd op zichzelf aangewezen zijn.